Je leert om al die taken uit de braindump nog scherper te krijgen en in kleine stapjes te zetten.
Tekst video
Ik werkte eens met een duo die allerlei post-its op het computerscherm had hangen. Ik werd er gek van! Moeder van X nog bellen, brief voor schooluitje regelen, leerlingvolgsysteem voor Y invullen, groepsplan taal nog maken. Het waren allerlei post-its om zaken niet te vergeten, maar waar begin je? En ik vind het heel onrustig, zo’n scherm met allerlei post-its.
Je hebt al die taken voor je doel en dan? Wat ik het lastigste vind is de taken zo klein maken dat ze goed af te ronden zijn. Ik denk liever in het groot en leg de lat hoog voor mezelf. Maar daardoor verlies ik mijn focus. Want ik heb het doel goed op mijn netvlies, maar niet hoe ik daar kan komen. Dus doe ik maar wat in de hoop het doel te halen. Werkt dat? Niet als je het ook binnen de gestelde tijd te halen. Dus dwing ik mezelf om de stapjes zo klein mogelijk te maken.
Wat helpt is om je eerste stap te bepalen. Dan ben je namelijk begonnen en zoals ze zeggen: “al het begin is moeilijk”, de start heb je dan vast in de pocket.
Ik kijk weer even naar alle taken die ik voor mezelf had opgesteld bij het doel
Na de herfstvakantie wil ik tien minuten lang instructie kunnen geven terwijl de kinderen stil zijn (tenzij ik ze vraag om te reageren).
Daar kwamen deze taken uit (laten zien)
- Vragen aan directeur welke begeleiding ik vanuit school kan krijgen. 3.
- Het boek Voorkomen van lastig gedrag lezen. 2.
- Gedragsoplossingen voor de moeilijke groep lezen. 4.
- Beloningssysteem bedenken met duo. 6.
- Tips vragen aan (online) collega’s. 1.
- Met de kinderen bespreken: hoe gaan we dit aanpakken? 5.
- Beloningssysteem inzetten. 7
Die taken wil ik ook een tijdspad geven, zodat ik het kan inplannen en precies weet wanneer ik wat wil doen. Dat doe ik door ze eerst te nummeren.
- Meteen dezelfde dag nog vroeg ik op IG of de stormingsfase ook bij anderen losgebarsten was. En of mijn volgers ook tips hadden die ik natuurlijk ook weer meteen kon delen. Daardoor raakte ik in gesprek met een ervaren bovenbouwleerkracht die me ook meteen wat tips gaf.
- Het eerstvolgende moment dat ik de tijd heb om vakliteratuur te lezen, meestal op vrijdagmiddag, start ik met lezen van Voorkomen van lastig gedrag.
- Het volgende moment dat ik de directeur zie, waarschijnlijk tijdens komende studiedag, vraag ik of ik begeleiding kan krijgen. Als ik haar niet te spreken krijg, mail ik haar op maandag, mijn werkdag.
- Als het boek Voorkomen van lastig gedrag uit is, start ik met Gedragsoplossingen voor de moeilijke groep. Het is wel de vraag wanneer dit kan, lezen plan ik niet altijd in, dat doe ik in de vrije uurtjes, als mijn dochter slaapt bijvoorbeeld.
- De eerstkomende maandag dat ik voor de klas sta, bespreek ik het met de klas. Wat ik vervelend vind: door me heen praten tijdens de uitleg. Wat ik graag wil zien: stilte tijdens de uitleg en hoe we dat samen gaan aanpakken. Wat hebben ze daarvoor nodig?
- Diezelfde maandag zie ik mijn collega weer en wil ik een beloningssysteem bespreken.
- Vervolgens zet ik het beloningssysteem in als ik weer voor de klas sta.
En dan kan het nog in kleinere stappen. Wat ik kan doen om ruimte te creëren voor het lezen van vakliteratuur is dit: elke dag een hoofdstuk lezen en dit ook inplannen in mijn agenda of planner. Dan houd ik me eraan en kom ik verder.
Ik heb dit uitgeschreven als doel, omdat het me nu in de weg zit en een grote energievreter is. Je hoeft niet al je doelen uit te werken in taken, maar omdat je doelen opstelt, zorg je wel voor richting voor jezelf. Hoe je met lopende zaken omgaat, kom ik op terug in de module prioriteren.
Vind je het lastig om te bedenken wat je taken zijn en om ze zo klein mogelijk te maken? Begin dan met de allereerste taak die je moet doen. Bij mijn voorbeeld kan ik naar de directeur stappen en vragen welke begeleiding nodig is. Hier kan ik niet meteen andere taken uit opmaken, ik moet eerst het antwoord afwachten. De directeur zal vervolgens stappen ondernemen of mij vragen om dat te doen.
Als ik vakliteratuur lees, komen daar ook vaak tips uit die ik wil toepassen. Weet ik nu ook niet van tevoren. Ik schrijf de tips op voor mezelf en probeer ze direct uit als ik weer lesgeef of plan het in.
Het helpt om telkens te bedenken wat je eerstvolgende stap is. David Allen van Getting things done noemt het je eerstvolgende actie. Daarmee maak je het concreet en klein en word je meteen in de actiemodus gezet.
Ik weet bij het rapporten schrijven niet altijd waar ik moet beginnen. En dus stel ik het uit. Ik ga “loze” dingen doen, zoals op Instagram kijken, mijn mail checken, humorfilmpjes kijken… Het helpt me dan om heel concreet de stappen uit te werken.
Eerst moet ik alle gegevens verzamelen, zoals de cijfers. Vervolgens moet ik die in de rapporten zetten. Dan schrijf ik verhaaltjes per onderdeel, dus eerst bij iedereen bij het rekenen, dan bij iedereen taal, etc. Als laatste schrijf ik alle persoonlijke teksten voor de leerlingen.
Jaarplanning
De taken die in ieder geval vast staan, staan in de jaarplanning, zoals oudergesprekken, studiedagen, feesten etc. Die zet ik meteen na ontvangst in mijn agenda. Ik zet er ook meteen in wanneer ik er iets voor moet doen.
Een week voor de rapporten af moeten zet ik al een deadline in mijn agenda, dan heb ik uitlooptijd. Een week daarvoor zet ik dan weer dat ik eraan wil schrijven. Zo komt er vast een kruis in mijn agenda en kan ik dan geen afspraken maken.